શ્રવણની કથા બહુ જાણીતી છે. આપણે સૌ પરંપરાથી જાણીએ છીએ કે શ્રવણ પોતાનાં અંધ અને વૃદ્ધ માતાપિતાને કાવડમાં બેસાડીને યાત્રાએ લઈ જતો હતો. રસ્તામાં માતાપિતાને તરસ લાગી એટલે એ નદીમાં પાણી લેવા ગયો. એ જ વખતે દશરથ રાજા શિકાર માટે નીકળ્યા હતા એમણે ઘડામાં પાણી ભરાતું હતું તેનો અવાજ સાંભળીને ધારી લીધું કે કોઈ પ્રાણી પાણી પીવા આવ્યું છે. એમને શબ્દવેધી બાણની કલા હસ્તગત હતી એટલે બાણ ચલાવ્યું. શ્રવણ એનાથી ઘાયલ થઈ ગયો. દશરથ એની પાસે પહોંચ્યા ત્યારે એમને ખબર પડી કે એમનું તીર તો માનવીને લાગ્યું છે. શ્રવણે એમને પૂછ્યું કે મને શા માટે માર્યો. ત્યારે દશરથે એની માફી માગી. શ્રવણે કહ્યું કે મારા મૃત્યુના સમાચાર તમે પોતે જ જઈને મારાં માતાપિતાને આપો. દશરથના પસ્તાવાનો પાર નહોતો, પરંતુ એ શ્રવણનાં માતાપિતા પાસે ગયા અને પોતાનું પાપ કબૂલ્યું. અંધ અને નિરાધાર થઈ ગયેલાં માતાપિતા આક્રંદ કરી ઊઠ્યાં અને એમણે પણ મૃત્યુને વરવાનો નિર્ણય કર્યો. દશરથને બ્રહ્મહત્યાનું પાપ તો લાગ્યું જ, તે ઉપરાંત શ્રવણનાં માતાપિતાએ એમને શાપ પણ આપ્યો કે અમે આજે જેમ પુત્રનું મોઢું જોઈ શકતાં નથી તેમ તમારું પણ મૃત્યુ પુત્રવિયોગમાં જ થશે. છેવટે એ શાપ સાચો પડ્યો અને રામ વનવાસ માટે નીકળી ગયા તે પછી દશરથ રામના વિયોગમાં ઝૂરતા મૃત્યુને વશ થયા.
આગળ વાંચવા માટે વેબગુર્જરી પર જવા વિનંતિ છે…અહીં ક્લિક કરોઃ
